Kreppukaka (e. Depression Cake gengur undir ýmsum nöfnum á enskri tungu, til að mynda Wacky Cake (Flippuð kaka) og Crazy Cake (Brjáluð kaka). Þessi ofureinfalda kökuuppskrift á sér ríka sögu og hefur gengið manna á milli síðan í Kreppunni miklu sem skall á haustið 1929.

Kreppukakan varð til þegar að skortur varð á ýmsum vörum, svo sem eggjum, smjöri og mjólk. Þóttu þetta lúxusvörur um tíma og einungis vellauðugt fólk sem hafði efni á slíkum munaði. Upptök Kreppunnar miklu má rekja til eins dags seint í október árið 1929 þegar að hrun varð á verðbréfamarkaði, en sá dagur er oftast kallaður svarti þriðjudagur. Þá brugðust margar þjóðir við með því að leggja á innflutningstolla og á mörgum stöðum víða um heim var tekin upp jafnvirðisverslun milli landa. Þá mátti ekki flytja inn vörur nema jafnmikið af vörum væri keypt af heimamönnum.

Þessi mikla kreppa hafði víðtæk áhrif. Alþjóðaviðskipti minnkuðu, fólk hafði talsvert minna á milli handanna og uppbygging á hagvöxtur staðnaði nánast alveg í ýmsum löndum. Landbúnaðurinn fékk á sig mikið högg, sér í lagi vegna þess að verðið sem fékkst fyrir afurðirnar hrundi.

Eins og oft þegar að mikið gengur á og hart er í búi, virkjast sköpunargleði fólks. Fólkið sem átti létta pyngju bjó til Kreppukökuna fyrrnefndu, en í raun eru til margar mismunandi útgáfur af kökunni. Allar eiga útgáfurnar það sameiginlegt að innihalda einföld hráefni, sem voru á flestra færi á þessum erfiðu tímum.

Kreppukakan kemur til að mynda fyrir í bókinni How to Cook a Wolf frá árinu 1942, í miðri seinni heimsstyrjöldinni, eftir virta bandaríska rithöfundinn Mary Frances Kennedy Fisher. Hún fæddist árið 1908 og lést árið 1992 og skrifaði 27 bækur á ferlinum. Í How to Cook a Wolf rifjar hún upp sína upplifun af matarskorti í fyrri heimsstyrjöldinni, sem lauk árið 1918, og því má leiða að því lýkur að kreppukakan sé mun eldri en Kreppan mikla, þó hún dragi nafn sitt af því tímabili. Í bókinni skrifar Fisher:

„Einu sinni í síðasta stríði, þegar að búið var að skammta sykur og smjör það lengi að strangheiðarlegar, ungar húsmæður voru á barmi taugaáfalls, sat amma mín og prjónaði og hlustaði á hóp af spenntum húsmæðrum tala stoltar um ýmsar leiðir til að búa til köku á sparsaman hátt. Að sjálfsögðu fannst hverri þeirra fannst sín uppgötvun best og héldu því fram að púðursykur eða melassi í bland við matarsóda væri mun betri en hvítur sykur, eða ef maður notaði nóg af kryddum að þá gæti maður notað beikonfitu í staðinn fyrir smjör eða að egg væri fullkomlega óþarfi.“

Hvað sem því líður þá hef ég búið til mín eigin kreppuköku, en svindlaði þó smá með kreminu. Því mætti segja að ég hafi búið til kreppuköku, sem oftast var ekki borin fram með kremi, með góðæriskremi.

Ég vil samt taka fram að það eru engin ofboðslega glæsileg innihaldsefni í kreminu, en þó er smjör í því sem gæti í alvarlegri og djúpri kreppu orðið munaðarvara.

Umsagnir

Umsagnir